آرشیو آذر 1391
از تاب و تبِ دانه یِ یاقوت دل انگیز
شد خنده یِ شیرین لبت انارِ پاییز
در هم بشِکن هیمنه یِ خانِ مغول را
با عشوه گری ره بزن از لشکرِ ﭼﻨﮕﯿﺰ
وقتی که گذر میکنی از جلگه‌ی شیراز
در باغِ ارم ﻧﻐﻤﻪ ﮐﻨﺪ ﻣﺮﻍِ ﺳﺤﺮ ﺧﯿﺰ
ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺧﺰﺍﻥ ﭘﺮﺩﻩ ﺑﮑﺶ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ
ﺗﺎ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺮﺍﺑﻢ ﻧﮑﻨﺪ ﺳﺮﺩﯼِ ﭘﺎییز
روزی که نگاهم به تن آینه افتاد
ﺍﺯ تابشِ رویِ تو ﺷﺪﻡ ﺫﺭﻩ ﯼِ ﻧﺎﭼﯿﺰ
پرپر بزن ﺍﯼ ﻣﺮﻍ دل ﺍﺯ ﻗﻮﻧﯿﻪ ﺗﺎ ﺑﻠﺦ
تا ﺷﻤﺲ من آﯾﺪ مگر ﺍﺯ ﺧﻄﻪ ﯼِ ﺗﺒﺮﯾﺰ
بانو عسلم شانه بزن بر خم زلفت
ﺗﺎ ﺟﺎﻥِ جهان ﭘﺮ ﺷﻮﺩ از بوی ﺩﻻﻭﯾﺰ
در کلبهی تنهایی ام آرام ِ جانم آرزوست
آن سوگلِ شیرین لبِ ابرو کمانم آرزوست
باغِ بهشتِ روی او از جنس گلهای تر است
گلبوسه های گونه‌گون ﺍﺯدلستانم ﺁﺭﺯﻭﺳﺖ
در گیر و دارِ عاشقی از خود ندارم اختیار
دل بیقراری میکند وقتی که آنم آرزوست
دائم به تنبک میزنم تابشکندسقف سکوت
وقتی پیاپی گفتگو با مهـربانم آرزوست
ﺩﺭﮔﺮﺩﺵﮐﻮﻥ ﻭﻣﮑﺎﻥﮐﺸﻔﻢ ﻧﺸﺪﺍﺳﺮﺍﺭِﻏﻴﺐ
در کهکشانهاپر زدن تا لامکانم آرزوست
باحکم‌قاضی‌بارهامُلکم‌به‌غارت‌رفته است
دورانِ جمشید جم و عهدِ کیانم آرزوست
از طرّه‌ی بانوعسل‌خوش می وزد بادصبا
بوی نسیم صبحدم از زلف جانم آرزوست